Η Περιφέρεια ενημερώνει τους μελισσοκόμους

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ  ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ

  Αργοστόλι,  28-04-2016

Αρ. Δελτίου:  23                           

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ»

      Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Κεφαλληνίας ανακοινώνεται ότι όσοι μελισσοκόμοι, στα πλαίσια υλοποίησης του Προγράμματος Βελτίωσης της Παραγωγής και Εμπορίας των προϊόντων της μελισσοκομίας έτους 2016, επιθυμούν να ενταχθούν στη δράση 4.1 «Αναλύσεις μελιού» μπορούν να υποβάλουν αίτηση με καταληκτική ημερομηνία την 31 Ιουλίου 2016.

Δικαίωμα συμμετοχής στη δράση έχουν:

α) οι μελισσοκόμοι κάτοχοι μελισσοκομικού βιβλιαρίου σε ισχύ, εφόσον το μέλι που αυτοί παράγουν διατίθεται προς πώληση (λιανικώς ή χονδρικώς) στην αγορά

β) οι Μελισσοκομικοί Συνεταιρισμοί ή/και Κοινοπραξίες Μελισσοκομικών Συνεταιρισμών, εφόσον αυτοί ασκούν εμπορική δραστηριότητα, διαθέτοντας το μέλι που παράγουν τα μέλη τους προς πώληση (λιανικώς ή χονδρικώς) στην αγορά,

γ) ιδιώτες που συσκευάζουν – τυποποιούν κι εμπορεύονται μέλι προερχόμενο από Έλληνες παραγωγούς.

Λεπτομέρειες εφαρμογής του προγράμματος καθορίζονται στην αρ.1268/90610/2014 Υπουργική Απόφαση (Φ.Ε.Κ. 1941 Β/17-7-2014).

Οι αιτήσεις υποβάλλονται στη Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής (ΔΑΟΚ) της Περιφερειακής Ενότητας Κεφαλληνίας στην οποία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται για περισσότερες πληροφορίες καθώς και στο τηλέφωνο 2671360578.

  ΑΠΟ ΤΗΝ Δ/ΝΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ & ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗΣ

22 Απριλίου: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΓΗΣ

ΜΕΛΙ: Θησαυρός υγείας και δύναμης

melissokomia.com

Μέλι

Το μέλι θεωρείται θησαυρός υγείας και δύναμης. Η αξία του έχει εκτιμηθεί από την αρχαιότητα. Το μέλι είναι βιολογικό προϊόν. Προέρχεται από το νέκταρ που μαζεύουν οι μέλισσες από τους κάλυκες των διαφόρων λουλουδιών ή από τις εκκρίσεις μελιτοφόρων δένδρων ή εντόμων. Με την επίδραση των γαστρικών υγρών και ενζύμων, καθώς και διαφόρων διεργασιών του εντόμου μετουσιώνεται πλήρως και τελικά μετατρέπεται σε αυτό το πολύτιμο προϊόν, το μέλι. Η ιδιότητα αυτή της μέλισσας χαρακτηρίζεται ως μοναδική και εύλογα προκαλεί τον θαυμασμό.

Το μέλι είναι μια θρεπτική, ωφέλιμη, και άμεσα αφομοιώσιμη τροφή. Περιέχει εκτός από ζάχαρα, ένζυμα, αμινοξέα, μεταλλικά άλατα, βιταμίνες, χρωστικές και αρωματικές ουσίες, μυρμηκικό οξύ που είναι δραστικό αντισηπτικό. Διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε σωστές συνθήκες αποθήκευσης.

Αν προσθέσουμε τώρα τη γευστικότητα και το εξαίσιο άρωμα, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το μέλι αποτελεί στοιχείο μιας σωστής διατροφής και συμβάλλει στη διατήρηση της καλής υγείας του ανθρώπου. Μπορεί να θεωρηθεί σαν τροφή και φάρμακο, αφού από την αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι έχει αντιμικροβιακές και θεραπευτικές ιδιότητες.

Είδη μελιού:

• Θυμαρίσιο: Κρυσταλλώνει σε 6-18 μήνες.
• Πορτοκαλιάς: Κρυσταλλώνει σε 1-2 μήνες και γίνεται ασπρουδερό.
• Ηλίανθου: Κρυσταλλώνει σε 1-2 μήνες και γίνεται κιτρινωπό.
• Ερείκης (σουσουρίσιο): Κρυσταλλώνει σε 1-2 μήνες και γίνεται κοκκινωπό.
• Καστανιάς: Ανάμιξη μελιτώματος και νέκταρος. Πικρίζει ελάχιστα, έχει έντονο άρωμα. Κρυσταλλώνει σε 1,5-2 χρόνια.
• Βαμβακιού: Κρυσταλλώνει γρήγορα σε 1-2 μήνες και γίνεται ασπρουδερό.
• Πολύκομπου: Σκοτεινόχρωμο. Η γεύση του δεν αρέσει. Προσφέρεται για ανάμιξη με άλλα μέλια.
• Ακακίας: Κρυσταλλώνει αργά, μετά από ένα χρόνο περίπου.
• Πευκόμελο: Το 65% της συνολικής παραγωγής στην Ελλάδα. Δεν είναι ιδιαίτερα γλυκό, για αυτό αρέσει (έχει χαμηλή συγκέντρωση ζαχάρων). Δεν κρυσταλλώνει και έχει λιγότερες θερμίδες.
• Ελάτης: Από τα καλύτερα μέλια. Παραμένει ρευστό.

Κρυστάλλωση του μελιού

Είναι φυσικό φαινόμενο. Δεν προξενεί αλλαγή στη θρεπτική και βιολογική αξία του μελιού. Ένα κρυσταλλωμένο μέλι δεν είναι χαλασμένο ή νοθευμένο. Ρευστοποιείται σε μπαιν - μαρί χωρίς να χάσει την αξία του.

Χρώμα του μελιού

Τα σκοτεινόχρωμα μέλια είναι πλούσια σε ιχνοστοιχεία, κάλλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, σίδηρο, νάτριο, κ.λπ. Τα ανοιχτόχρωμα έχουν ωραίο άρωμα και γεύση.

Οργανοληπτικές αλλαγές του μελιού

Με την πάροδο του χρόνου αποθήκευσης, η γεύση και το άρωμα του μελιού επηρεάζονται δυσμενώς. Αυτό οφείλεται στην προοδευτική εξάτμιση πτητικών ουσιών του μελιού που είναι υπεύθυνες για το άρωμα αλλά και στη διάσπαση ορισμένων ζαχάρων (γλυκόζη, φρουκτόζη) που συμβάλλουν στη γεύση του.

Η θερμοκρασία αποθήκευσης είναι ο κυριότερος παράγοντας που επηρεάζει τη γεύση και το άρωμα του μελιού. Όσο υψηλότερη είναι, τόσο γρηγορότερα το μέλι χάνει την αρχική χαρακτηριστική του γεύση.

Σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του μελιού είναι η καθαρότητα του χώρου και των δοχείων ή βάζων διατήρησης του προϊόντος. Όταν ο χώρος αποθήκευσης δεν είναι καθαρός, δεν αερίζεται καλά, έχει υψηλή σχετική υγρασία, μούχλες, ακαθαρσίες ή γειτονεύει με κάκοσμους χώρους (στάβλους κ.λπ.) γρήγορα το μέλι θα απορροφήσει τις οσμές από το περιβάλλον και θα αλλοιωθεί.

Μακροσκοπικές αλλαγές

Γενικά το αποθηκευμένο μέλι αποκτά σκοτεινότερο χρωματισμό με την πάροδο του χρόνου. Στον πρώτο χρόνο αποθήκευσης, η αλλαγή χρώματος γίνεται με αργούς ρυθμούς που επιταχύνονται όμως τη δεύτερη χρονιά. Παράγοντες που επηρεάζουν την αλλαγή του χρώματος στο μέλι είναι η θερμοκρασία αποθήκευσης, το άμεσο φως και η περιεκτικότητα του μελιού σε φρουκτόζη, κολλοειδή, χαλκό, σίδηρο, υγρασία και οργανικά οξέα.

Υδρομεθυλοφουρφουράλη

Είναι ένα από τα δύο κριτήρια θέρμανσης του μελιού. Όταν βρεθεί σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 40mg ανά κιλό, φανερώνει ότι το μέλι θερμάνθηκε σε βαθμό που καταστράφηκε η βιολογική του αξία, γι' αυτό και πρέπει να δοθεί στο εμπόριο σαν «Βιομηχανικό». Όσο πιο όξινο είναι ένα μέλι τόσο γρηγορότερα αυξάνεται σ' αυτό η HMF.

Διάσταση

Είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που χρησιμοποιείται σαν κριτήριο για να διαπιστωθεί αν το μέλι θερμάνθηκε σε βαθμό που να καταστραφεί η φυσικότητά του. Το ένζυμο αυτό μειώνεται, επίσης, με την πάροδο του χρόνου διατήρησης του προϊόντος.

Ζάχαρα

Με την πάροδο του χρόνου συμβαίνουν και αλλαγές στα ζάχαρα του μελιού. Οι αλλαγές αυτές οφείλονται σε ενζυμική δράση που γίνεται συνέχεια στη μάζα του, καθώς επίσης και στην όξινη διάσπαση των ζαχάρων. Στις συνηθισμένες θερμοκρασίες και για διάστημα περίπου δύο χρόνων αποθήκευσης, η γλυκόζη του μελιού μειώνεται γύρω στο 13% της αρχικής τιμής, η φρουκτόζη γύρω στο 6% ενώ οι διζαχαρίτες και πολυζαχαρίτες αυξάνουν.

Οξύτητα

Με το χρόνο διατήρησης αυξάνουν σταθερά και τα ελεύθερα οξέα που υπάρχουν στο μέλι, ενώ η συνολική οξύτητα αλλάζει.

Ιμβερτάση

Είναι το ένζυμο που διασπά τη σουκρόζη σε γλυκόζη και φρουκτόζη. Καταστρέφεται με την αποθήκευση ευκολότερα.

Βακτηριοστατική δράση του μελιού

Οφείλεται στο υπεροξείδιο του υδρογόνου που έχει και αναστέλλεται με την παλαίωσή του. Εξαρτάται από τη θερμοκρασία που διατηρείται και από τη φωτεινότητα του χώρου και των δοχείων που βρίσκεται. Υψηλές θερμοκρασίες, άμεσο φως και γυάλινα δοχεία διατήρησης επιταχύνουν την καταστροφή της βακτηριοστατικής ιδιότητάς του.

Συμπεράσματα

Παρά το γεγονός ότι το μέλι θεωρείται από την αγορανομία σαν προϊόν που μένει πάντα φρέσκο και εξαιρείται από την υποχρέωση αναγραφής ημερομηνίας λήξης, εν τούτοις με την πάροδο του χρόνου υπόκειται σε αλλαγές που το υποβαθμίζουν ποιοτικά. Τις αλλαγές αυτές τις επηρεάζουν διάφοροι παράγοντες, με κύριο τις συνθήκες θερμοκρασίας, καθαριότητας, αερισμού και φωτεινότητας που επικρατούν στους χώρους αποθήκευσης.

Μέλια σωστά αποθηκευμένα για 1-2 χρόνια δεν χάνουν τις πολύτιμες ιδιότητές τους. Το μέλι αποτελεί στοιχείο μιας σωστής διατροφής που συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας και στη αντιμετώπιση οργανικών διαταραχών.

Έχει υψηλές βιολογικές ιδιότητες που στηρίζονται κατά μεγάλο ποσοστό στη βακτηριοστατική τους δράση. Η δράση αυτή οφείλεται στο υπεροξείδιο του υδρογόνου που έχει το μέλι. Μεταξύ των διαφόρων μελιών υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην ιδιότητα αυτή.

Το βαμβακόμελο από όλα τα μέλια έχει την υψηλότερη βακτηριοστατική δράση, αφού είναι το πλουσιότερο σε υπεροξείδιο του υδρογόνου. Κατά σειρά ακολουθούν: Βαμβάκι, Καστανιά, Ευκάλυπτος, Ακακία, Μέντα και Θυμάρι, Πολύγονο, Πορτοκαλιά, Ανθόμελα καλοκαιριού.

Το μέλι συνιστάται ιδιαίτερα στις καρδιοπάθειες, στις νευρικές διαταραχές, στις ρευματικές παθήσεις και στην αδενοπάθεια. Στα παιδιά έχει ευεργετική δράση (αύξηση αιμογλοβίνης).

Το μέλι μπορεί να θεωρηθεί σαν τροφή και φάρμακο συγχρόνως.

• Μέλι ερείκης: Τονωτικό με ιδιαίτερα υψηλή θρεπτική αξία. Άριστη τροφή για την μέλισσα και τον άνθρωπο.
• Μέλι κουμαριάς: Τονωτικό χωρίς εμπορική αξία.
• Μέλι ηλίανθου: Έχει θρεπτική αξία, πλούσιο σε πολυφαινόλες.
• Μέλι θυμαριού: Τονωτικό, με αντισηπτικές ιδιότητες, αυξάνει την ενεργητικότητα και τις φυσικές δυνάμεις του ανθρώπου.

Τέλος, το μέλι θεραπεύει πληγές, εγκαύματα, σταφυλόκοκκους και μύκητες.

Επιμέλεια κειμένων: Αγγελική Βαφία

Ένας κορυφαίος μελισσοκομικός χειρισμός για κόψιμο παραφυάδων και αντιμετώπιση της σμηνουργίας

Ανάρτηση: Ορεινή μέλισσα
Σήμερα θα αναφερθούμε στην τεχνική σμηνουργία, που είναι ένα θέμα ιδιαίτερα επίκαιρο, λόγω εποχής. Ίσως κάποιοι αναγνώστες, κυρίως νέοι μελισσοκόμοι, να νοιώσουν κάποια αμηχανία, διαβάζοντας τον όρο «τεχνική σμηνουργία», αφού ο σημαντικός αυτός μελισσοκομικός χειρισμός είναι περισσότερος γνωστός σαν «κόψιμο παραφυάδων».

Από πολλούς μελισσοκόμους-ερευνητές η τεχνική σμηνουργία ή το κόψιμο παραφυάδων, αν προτιμάτε, θεωρείτε σαν τον κορυφαίο μελισσοκομικό χειρισμό, και όχι άδικα, αφού όπως θα δούμε στη συνέχεια τα αποτελέσματά του είναι πολλά και εντυπωσιακά.

Οι περισσότεροι μελισσοκόμοι κόβουν παραφυάδες, κυρίως για να αυξήσουν τον αριθμό των μελισσιών τους, αγνοώντας συνήθως πως τα παράλληλα οφέλη από αυτή τους την ενέργεια είναι, πολλές φορές, πιο σημαντικά από τη δημιουργία νέων μελισσιών! 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. 

Ανεξάρτητα από πια μέθοδο δημιουργίας παραφυάδων εφαρμόζουμε, όλες τους έχουν κάποια κοινά στοιχεία: Νωρίς την άνοιξη, παίρνουμε από κάποιο παραγωγικό μελίσσι, συνήθως της προηγούμενης χρονιάς, ένα ή δυο πλαίσια φρέσκου γόνου καθώς και ένα μέρος του πληθυσμού του και τα τοποθετούμε σε μια νέα κυψέλη, όπου περιμένουμε να δημιουργήσει μια νέα βασίλισσα και στη συνέχεια να εξελιχθεί σε ένα κανονικό μελίσσι. Εναλλακτικά, έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε μια έτοιμη βασίλισσα στο νέο μας αυτό μελισσάκι, κερδίζοντας έτσι τριάντα περίπου μέρες από την εξέλιξη του και πετυχαίνοντας να γίνει παραγωγικό την ίδια χρονιά της δημιουργίας του. 

Με τον τρόπο αυτό αυγατίζουμε τα μελίσσια μας, κάνοντας κάτι που η φύση συνήθως το κάνει από μόνη της, μέσα από τη διαδικασία της φυσικής σμηνουργίας που, όπως όλοι γνωρίζουμε, αποτελεί μια ανεπιθύμητη εξέλιξη, για εμάς τους μελισσοκόμους. Αυτή ακριβώς την ανεπιθύμητη εξέλιξη μπορούμε να προλάβουμε εφαρμόζοντας την τεχνική σμηνουργία, γεγονός που αποτελεί το πρώτο παράλληλο όφελος από τη δημιουργία νέων παραφυάδων. 

Ένα δεύτερο όφελος από το κόψιμο παραφυάδων, είναι η δυνατότητα αυτόματης ανανέωσης των βασιλισσών του μελισσοκομείου μας, ακόμα και κάθε χρόνο. Αυτό το πετυχαίνουμε κόβοντας την άνοιξη παραφυάδες από όλα τα μελίσσια μας, τις οποίες ξαναενώνουμε μεταξύ τους (κάθε παλιό με κάθε νέο μελίσσι), λίγες μέρες πριν την έναρξη της κύριας ανθοφορίας (π.χ. του θυμαριού). 

Από αυτόν το χειρισμό, συνήθως, η νέα μάνα επικρατεί, ιδιαίτερα αν κατά τη συνένωση το παλιό μελίσσι τοποθετηθεί σαν όροφος πάνω στο νέο μελίσσι, παίρνοντας φυσικά όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης – π.χ. χρήση εφημερίδας. 

Αν, κάποιο αναγνώστες, αντιπαραθέσουν το επιχείρημα πως με αυτό τον τρόπο χρειαζόμαστε διπλάσιες κυψέλες, θα του υπενθυμίσουμε πως έτσι και αλλιώς, σε κανονικές συνθήκες, πρέπει να βάζουμε πατώματα στα μελίσσια μας για να πετύχουμε μια αξιοπρεπή σοδιά. Επομένως, μόνο βάσεις και καπάκια θα χρειαστούμε επί πλέον, που λόγω της μικρής διάρκειας και της εποχής - αρχές της άνοιξης - που θα τα χρησιμοποιήσουμε, θα μπορούσαν να είναι απλούστατες κατασκευές, φτιαγμένες από εμάς τους ίδιους, με πολύ μικρό κόστος κατασκευής. 

Πέρα όμως από την αυτόματη ανανέωση των βασιλισσών μας, το συστηματικό κόψιμο παραφυάδων από κάθε μελίσσι μας, όπως το περιγράφουμε πιο πάνω, δημιουργεί, μετά την επανένωση, μελίσσια με πολύ μεγαλύτερους πληθυσμούς, αφού, από μελέτες, έχει αποδειχθεί πως τα μικρά μελίσσια εκτρέφουν πολύ περισσότερο γόνο από ότι τα μεγάλα μελίσσια. Πιο συγκεκριμένα, ένα μελίσσι με δέκα χιλιάδες μέλισσες που αντιστοιχούν σε τρία με τέσσερα πλαίσια πληθυσμού, εκτρέφει έως και τέσσερις προνύμφες ανά μέλισσα, ενώ ένα δεκαρισμένο μελίσσι εκτρέφει μόνο μια προνύμφη ανά μέλισσα. Αυτή ακριβώς η λεπτομέρεια αποτελεί το τρίτο παράπλευρο όφελος που έχουμε από τον χειρισμό της τεχνικής σμηνουργίας. 

Αφήσαμε για το τέλος το τέταρτο και σημαντικότερο ίσως παράπλευρο όφελος από το συστηματικό κόψιμο παραφυάδων. Αυτό δεν είναι άλλο από την καταπολέμηση του μεγαλύτερου ίσως εχθρού των μελισσιών μας, που δεν είναι άλλος από το ακάρι βαρρόα. 

Καθώς η δημιουργία μιας παραφυάδας, αραιώνει το αρχικό μας μελίσσι από πληθυσμό και γόνο, συγχρόνως το αραιώνει και από τα άτομα της βαρρόα, που σε μια τέτοια περίπτωση θα έχουν να αντιμετωπίσουν δυο δυσμενείς καταστάσεις. Η πρώτη είναι η διπλάσια πιθανότητα που υπάρχει να βρεθούν εκτός κυψέλης πέφτοντας στους διάτρητους πάτους των δυο κυψελών (παλιάς και νέας). Να υπενθυμίσουμε εδώ πως η χρήση διάτρητων πάτων, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της σύγχρονης μελισσοκομίας και πρέπει να είναι η επιλογή του κάθε νέου μελισσοκόμου. 

Η δεύτερη δυσμενής κατάσταση που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός της βαρρόα που υπάρχει σε ένα μελίσσι, σαν κόψουμε παραφυάδα από αυτό, είναι το γεγονός πως για τριάντα ολόκληρες μέρες – μέχρις ότου δημιουργηθεί και αρχίζει να γεννάει μια νέα βασίλισσα – δεν θα υπάρχει φρέσκος γόνος στην παραφυάδα. Αυτό, όμως, θα έχει σαν συνέπεια να σταματήσει για αυτό το διάστημα ο αναπαραγωγικός κύκλος της βαρρόα. 

Ανακεφαλαιώνοντας, θα λέγαμε πως η τεχνική σμηνουργία αποτελεί πράγματι τον σημαντικότερο μελισσοκομικό χειρισμό και πως η εφαρμογή της θα πρέπει να γίνεται συστηματικά, για όλους τους λόγους που περιγράφουμε πιο πάνω. Τέλος θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας πως στο άρθρο μας για την «Ολιστική Αφάρμακη Μελισσοκομία», μπορούν να βρουν περισσότερες λεπτομέρειες για τα οφέλη της συστηματικής δημιουργίας παραφυάδων. Σε επόμενο άρθρο μας θα αναφερθούμε στους δέκα γνωστότερους τρόπους δημιουργίας παραφυάδων. Μέχρι τότε εύχομαστε σε όλους μας υγεία, δύναμη και καλή συνέχεια.

Επιμέλεια: Μανόλης Δερμάτης - ερευνητής μελισσοκόμος

Συνταγή για Κεφαλονίτικο παστέλι

Για να φτιάξετε και να γευτείτε ένα παραδοσιακό παστέλι και να θυμηθείτε, οι παλαιοί τα παλιά χρόνια και οι νέοι να μάθετε τις παρασοδιακές γεύσεις, ακολουθείστε προσεχτικά την παρακάτω συνταγή:
Έχετε μισό κιλό μέλι – κατά προτίμηση γνήσιο από θυμάρι, διότι εκεί είναι η φίνα γεύση και το άρωμα- παραγωγής του χωριού μας (Φαρακλάτα ) και μισό κιλό σουσάμι ωμό.
Πρώτα βράζετε το μέλι σε μια ανάλογη κατσαρόλα, σε σιγανή φωτιά έως ότου κοκκινίσει λίγο (προσοχή να μην καεί). Στη συνέχεια βάζετε μέσα το μισό κιλό σουσάμι και το ανακατώνετε καλά με μια ξύλινη κουταλίτσα, μέχρι του σουσάμι να πάρει κι αυτό το χρώμα του μελιού, δηλαδή, κοκκινωπό.
Προηγουμένως θα έχετε πάρει μια καθαρή τετράγωνη σανίδα (τον ταυλά), διαστάσεων περίπου 30-40 εκατοστά, την οποία θα έχετε βρέξει με νερό. Σ’ αυτή τη σανίδα- ταυλά ρίχνετε προσεχτικά το παστέλι και στη συνέχεια το απλώνετε με έναν κύλινδρο ξύλινο, χονδρό ή λεπτό, κι αφού το στρώσετε καλά, ώστε να μη γίνει ούτε πολύ χονδρό, ούτε πολύ λεπτό, με ένα μαχαίρι που το βουτάτε στο νερό, χαράζετε και κόβετε το παστέλι στον ταυλά, πριν μείνει, κρυώσει, σκληρύνει και δυσκολευτείτε στο κόψιμο, σε κάθετες και οριζόντιες γραμμές, ώστε να σχηματισθούν κομμάτια που εσείς επιθυμείτε. Συνήθως γίνονται στενά και μακριά κομμάτια, 3 Χ 10 εκατοστά.
Με μια σπάτουλα τα ξεκολλάτε και τα σερβίρετε, αφού πρώτα τα γευτείτε εσείς.
Αν θέλετε, πριν κόψετε το παστέλι, την ώρα που είναι ζεστό, το γαρνίρετε με πολύ μικρά πολύχρωμα κουφετάκια ή άλλα πολύχρωμα ψιλά παρόμοια.
Αυτή τη συνταγή μου την έδωσε η Βαρβάρα, κόρη του Αθανασίου Β. Πολλάτου, όταν την επισκέφτηκα σπίτι της, στις 22 Ιουλίου 1999. Ο πατέρας ήταν χρόνια ο πρώτος φημισμένος παστελάς στο χωριό.
Παναγής Ιούλιος 1999
Και εμείς με την σειρά μας ευχαριστούμε τον Παναγή Γ. Σπανό (Καναέλλο) που μας παραχώρησε αυτήν την πολύτιμη συνταγή.

Πηγή άρθρου: golden-honey.gr

Πολλαπλασιασμός των μελισσιών για νέους μελισσοκόμους

 Ανάρτηση: Ορεινή μέλισσα
 Έχουμε  10 κυψέλες και θέλουμε να φτιάξουμε 10 νέα  σμήνη. διπλασιάζοντας τα μελίσσια μας

 Η μια κυψέλη χρησιμοποιείται για την παραγωγή βασιλικών κελιών και οι άλλες εννέα για την παραγωγή εννέα σμηνών

Την 1η ημέρα ορφανεύουμε την κυψέλη με την καλύτερη γενιά μελισσών σκοτώνοντας ή φυλακίζοντας την βασίλισσα.

Το μελίσσι αυτό φτιάχνει βασιλικά κελιά, που θα γεννηθούν οι βασίλισσες μετά την 10η ημέρα.

Πριν από την γέννηση της πρώτης βασίλισσας δηλαδή το πρωί της 9ης ημέρας παίρνουμε  από κάθε μία από τις υπόλοιπες  9 κυψέλες από ένα ορφανό σμήνος  ( ένα σμήνος από κάθε κυψέλη )

. Το απόγευμα  βγάζουμε από την ορφανή κυψέλη τα πλαίσια που περιέχουν βασιλικά κελιά και τα χωρίζουμε σε όσα έχουν ένα κελί και σε όσα έχουν πολλά κελιά.
 Από τα δεύτερα  αφαιρούμε μερικά κελιά κα τα τοποθετούμε σε πλαίσια των σμηνών, ώστε να φτιάξουμε  δέκα πλαίσια που το καθένα να έχει τουλάχιστον  ένα βασιλικό κελί.

 Ένα από αυτά τοποθετείται στην ορφανή κυψέλη και τα υπόλοιπα εννέα στα εννέα ορφανά σμήνη.

Τις εννέα μητρικές κυψέλες που έχουν βασίλισσες  τις μεταφέρουμε σε άλλες θέσεις π.χ. ένα_δύο μέτρα δίπλα και τις τροφοδοτούμε. Στις θέσεις τους τοποθετούμε τα εννέα σμήνη με τα βασιλικά κελιά, τα οποία θα δέχονται τις συλλέκτριες που φεύγουν από τις μητρικές κυψέλες και έτσι θα δυναμώνουν.  Η  ορφανή κυψέλη ξεκινήματος γίνεται και αυτή ένα τεχνητό σμήνος με  όσα πλαίσια της έχουν απομείνει.

 Στην συνέχεια περιμένουμε τις γεννήσεις και γονιμοποιήσεις των νέων βασιλισσών.

Πηγή eviabee.blogspot.gr